Kryteria Diagnostyczne zespołu Aspergera

Według klasyfikacji DSM-IV stwierdzenie u dziecka zespołu Aspergera wymaga wystąpienia następujących objawów:

a) co najmniej 2 z poniższych zaburzeń w relacjach społecznych:

• trudności w zachowaniach niewerbalnych (na przykład w nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktu wzrokowego, mimice twarzy, gestykulacjach regulujących interakcje społeczne);
• brak zdolności nawiązywania kontaktów z rówieśnikami;
• brak potrzeby wspólnej zabawy z innymi, posiadania wspólnych zainteresowań lub osiągnięć;
• brak empatii;

b) przynajmniej 1 z poniższych zachowań:

• intensywne, stereotypowe zainteresowania;
• sztywne powtarzanie rytuałów;
• powtarzające się ruchy (na przykład trzepotanie rękami lub kręcenie palcami, ruchy całego ciała);
• zainteresowanie elementami obiektów (na przykład kołami pojazdów, tablicami rejestracyjnymi, klamkami drzwi);

c) brak sukcesów w ważnych sferach życia (społecznych, zawodowych), będący wynikiem powyższych zaburzeń;

d) brak opóźnienia w rozwoju mowy, rozwoju funkcji poznawczych, umiejętności praktycznych, zachowań adaptacyjnych (oprócz interakcji społecznych) oraz zainteresowania otoczeniem;

e) wykluczone rozpoznanie innego uogólnionego zaburzenia rozwojowego lub schizofrenii.

Według klasyfikacji ICD-10 (obowiązującej w Polsce od 1996 r.) kryteria zespołu Aspergera są następujące:

a) brak stwierdzonego opóźnienia w rozwoju mowy i funkcji poznawczych:

• wymawianie pojedynczych słów przed ukończeniem 2. roku życia, komunikacja przy użyciu zdań przed ukończeniem 3. roku życia;
• istnienie umiejętności praktycznych, zachowań adaptacyjnych oraz zainteresowania otoczeniem odpowiadające normom rozwojowym w 3 pierwszych latach życia;
• szczególne umiejętności – przeważnie związane z nadmiernym zafascynowaniem jakimś tematem (kryterium niekonieczne do postawienia diagnozy);

b) przynajmniej 2 z poniższych trudności w relacjach społecznych:

• zaburzony kontakt wzrokowy, mimika, postawa ciała lub gestykulacja;
• trudności we właściwych relacjach z rówieśnikami;
• brak empatii – dziwaczne (nieadekwatne) reakcje na sytuacje społeczne, często słaba integracja zachowań społecznych, emocjonalnych, umiejętności komunikacji;
• brak potrzeby zabawy z innymi, posiadania wspólnych zainteresowań lub osiągnięć;

c) chociaż 1 z poniższych zachowań:

• stereotypowe i ścisłe zainteresowania, powtarzanie rytuałów i niepraktycznych czynności;
• powtarzające się ruchy (na przykład trzepotanie lub kręcenie rękami lub palcami, ruchy całego ciała);
• zafascynowanie częściami przedmiotów lub elementami materiałów (kolor, faktura, dźwięk);

d) wykluczenie innych zaburzeń rozwojowych, schizofrenii prostej, zaburzenia schizotypowego, obsesyjno-kompulsywnego, anankastycznego zaburzenia osobowości czy reaktywnego utrudnienia nawiązywania relacji społecznych w dzieciństwie lub nadmiernej łatwości w nawiązywaniu tych kontaktów [Attwood, 2006].